وسوسه

باید اعتراف کنم گیر کرده‌ام...

توی انتخاب راه گیر کرده‌ام. روزی چندین بار با خودم فکر می‌کنم که اینجا باید زندگی کنیم یا باید برگردیم. هزار تا ملاحظه هست برای اینجا زندگی نکردن و برگشتن.

دوست‌های زیاد و اعضای خانواده، همه متفق‌القولند که بمونید. برنگردید. دلیل‌های همه‌شون هم درسته و منطقی.

وسوسهٔ درس خوندن رهام نمی‌کنه. وسوسهٔ کار کردن در حینش و بعد هم کار جداگونه کردن.

تصمیم لازمم!